Określenie ministrant pochodzi od łac. "ministrare" - oznaczającego "służyć".

Ministrant to zazwyczaj młoda osoba świecka, która po stosownym ustanowieniu może uczestniczyć bliżej świętych obrzędów, tym samym reprezentując wiernych wokół ołtarza oraz pomagać celebransowi.

W oficjalnych dokumentach Stolicy Apostolskiej pierwsza wzmianka o ministrantach ma miejsce dopiero w encyklice Mediator Dei, wydanej w 1947 r. przez papieża Piusa XII. Przyznaje ona, że do służby powinno się wybrać: "porządnych i dobrze wychowanych chłopców z wszelkich warstw społecznych, którzy z własnej woli będą służyli do Mszy św. prawidłowo, pięknie i gorliwie" (MD 39).

Najważniejszym jednak dokumentem, dającym nam: ministrantom oficjalne miejsce w zgromadzeniu liturgicznym jest Konstytucja o św. Liturgii (KL) II Soboru Watykańskiego, która mówi: "ministranci, lektorzy, komentatorzy i członkowie chóru również pełnią funkcję liturgiczną".

Uczestnictwo ministrantów i służby liturgicznej w liturgii

Uczestnictwo w powszechnym znaczeniu definiuje się jako dobrowolne i szlachetne zaangażowanie. Uczestnictwo służby liturgicznej w świętych obrzędach, tak jak wszystkich wiernych, należy rozpatrywać według trzech wymiarów: udziału świadomego, czynnego i owocnego, o czym mówi 14 punkt Konstytucji o Liturgii.

Strój ministranta stanowią:

• komża,
• sutanka i kołnierz (w kolorach danego okresu lit.),
• lub alba przepasana cingulum

Zadania ministrantów w czasie liturgii

Do głównych zadań ministrantów wobec celebransa (mają one charakter pomocniczy) należą:

• pomoc w ubraniu celebransa w szaty liturgiczne,
• nierzadko przygotowanie ksiąg i liturgii pod względem technicznym (obie powyższe funkcje spełnia zazwyczaj kościelny-zakrystian),
• przynoszenie świec, wina, chleba, naczyń liturgicznych do ołtarza,
• dodatkowe funkcje losowe (np. przyniesienie hostii, gdy brakuje jej w patenie),

Do zadań ministrantów wobec ludu wiernych (w czasie Mszy cum populo - z ludem):

• bycie przykładem w postawach, gestach, słowach,
• dawanie znaku dzwonkiem, celem przypomnienia zmiany postawy,

Funkcje ministrantów

Tak, jak każda diecezja dopuszcza różne stroje ministrantów, tak również wyróżnia się różne stopnie posługi ministranckiej. Podstawowymi funkcjami są:

• Kandydat – przyjęto, że kandydaci nie mają stroju liturgicznego, są jednak od tego wyjątki. Okres kandydatury określa proboszcz lub opiekun parafialny LSO. Winien on być na tyle długi, aby kandydat poznał wszystkie elementy służby przy ołtarzu
• Ministrant – po okresie kandydatury zostaje uroczyście pobłogosławiony do pełnienia funkcji ministranta. Rodzaj posługi dostosowuje się do wieku i umiejętności ministranta. W niektórych diecezjach ministranci dzielą się kategoriami służby, którą wykonują np. ministrant światła, ministranta krzyża czy ministranta księgi.
• Lektor – ministrant Słowa Bożego – w Liturgicznej Służbie Ołtarza to ministrant, pełniący funkcję lektora i pobłogosławiony do jej pełnienia przez biskupa. Do jego zadań należy odczytywanie Słowa Bożego, wezwań modlitwy powszechnej, komentarzy mszalnych, może także wykonywać psalmy responsoryjne. Jako starszy z grona ministrantów sprawuje nad nimi opiekę
• Ceremoniarz – mistrz ceremonii – ministrant w stopniu ceremoniarza, odpowiada za przygotowanie Liturgii i jej poprawny przebieg. Odpowiada bezpośrednio po celebransie za poprawność Liturgii. Musi posiadać dużą wiedzę dotyczącą przepisów liturgicznych. Często jako element ubioru nosi krzyż ceremoniarski nakładany uroczyście przez biskupa. Może pełnić rolę opiekuna parafialnej Służby Liturgicznej

Modlitwy przed i po służeniu

Przed służeniem

Oto za chwilę przystąpię "Do Ołtarza Bożego, do Boga, który rozwesela młodość moją".
Do świętej przystępuję służby. Chcę ją dobrze pełnić.
Proszę Cię, Panie Jezu, o łaskę skupienia,
by myśli moje były przy Tobie,
by oczy moje były zwrócone na ołtarz,
a serce moje oddane tylko Tobie. Amen.

Po służeniu

Boże, którego dobroć powołała mnie do Twej służby, spraw, bym uświęcony uczestnictwem w Twych tajemnicach przez dzień dzisiejszy i całe me życie, szedł tylko drogą zbawienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen

Spotkania ministrantów odbywają się w sobotę o godz. 10.00 w salce parafialnej przy ul. Oświęcimskiej

Opiekun: Ks. Marcin Kutek

Początki wspólnoty Dzieci Maryi mają swój początek we Francji.

Jest rok 1806. Wtedy to na świat, w małej francuskiej wioseczce, przychodzi na świat Kasia. Mimo licznej rodziny, a jest w niej dziesięć osób, panuje w niej miłość. Nie jest jednak łatwo. Wszyscy muszą ciężko pracować, żeby zarobić na kromkę chleba. Kaśka nigdy nie chodzi do szkoły, musi zajmować się domem i gospodarstwem należącym do jej rodziny.

Kiedy Kasia ma dziewięć lat, umiera jej mama. Jest to ciężki czas dla niej. Jednak nie poddaje się, szuka kogoś innego, kto mógłby zastąpić jej matkę... i znajduje! Jest nią Maryja.

Katarzyna pragnie być zawsze blisko Maryi i Pana Jezusa, dlatego pewnego dnia wstępuje do klasztoru. zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia.
Niedługo potem, bo w 1830 roku objawia się jej Ta, której zawierzyła całe swoje życie – Maryja i prosi ją, aby wyrobić medaliki z jej podobizną, by szerzyć jej kult po całym świecie. Katarzyna dotrzymuje obietnicy i tak właśnie zaczynają rozwijać się różne grupy Maryjne.

Katarzyna pomagała biednym i cierpiącym. Była wzorem dla wielu ludzi, a kiedy zmarła została ogłoszona świętą. Teraz znamy ją jako Św. Katarzynę Labouré.
Po Soborze Watykańskim II, przypomniano wielką rolę Maryi. Podkreślił to także papież Paweł VI w takim dokumencie o ciekawym łacińskim tytule Marialis cultus. Niedługo potem znowu zaczęły powstawać różne maryjne grupy. Jedna z nich była wspólnota Dzieci Maryi.

Oficjalnie założył je 24 maja 1978 roku ksiądz Jan Morcinek na prośbę biskupa Herberta Bednorza. Choć czasy były nadal bardzo trudne, udało się już wtedy zorganizować pierwsze wakacyjne rekolekcje. Dwa lata później pierwsze szkolenia dla animatorów i pierwsze konspekty spotkań. Dzieci Maryi zaczęły pojawiać się w różnych parafiach.

Medalik

Symbolem naszej wspólnoty jest Cudowny Medalik, który otrzymujemy 8 grudnia w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Najmniejszy medalik otrzymują dziewczynki, które dopiero zaczęły swoją wędrówkę z Maryją. Po kilku latach przyjmą one nieco większy, na innej wstążce. Gdy pójdą do gimnazjum, dostaną jeszcze większy medalik. Największe zarezerwowane są dla animatorów Dzieci Maryi - w końcu to oni zazwyczaj mają najdłuższy staż w grupie i wykonują wiele odpowiedzialnych funkcji.

Kolory wstążek na których są zawieszone medaliki również się różnią . Niestety, nie można po prostu uznać, że taki kolor jest dla najmłodszych, taki dla starszych, a jeszcze inny dla animatorów. Wszystko zależy od parafii - niektóre osoby, które są najkrócej we wspólnocie, otrzymują medaliki na różowych wstążeczkach, w innych na żółtych, a w jeszcze innych na czerwonych. Podobnie z najstarszymi - zazwyczaj animatorzy przyjmują medaliki na białych wstążkach, a niebieskie zarezerwowane są dla najstarszych uczestniczek.

Spotkania Dzieci Maryi naszej parafii odbywają się w sobotę o godz. 11.00 w salce przy ul. Oświęcimskiej

Opiekuni: ks. Marcin Kutek, Karolina Kijek

Komitet Założycielski Stowarzyszenia o nazwie „Klub Seniora 50 +” powołano 1.12.2011 r. Opracowano statut i inne dokumenty.

Stowarzyszenie zostało zarejestrowane w dniu 5.12.2011 r. pod Nr 17/Z/P-ce . 4.02.2012 r. odbyło się Walne Zebranie Członków Stowarzyszenia.
Wybrano Zarząd Klubu w osobach:

• Józef Rubin – Prezes
• Mieczysław Paszkowski – Z-ca Prezesa
• Władysław Helis – Sekretarz
• Sabina Tymosiak – Skarbnik

Celem Stowarzyszenia jest:

• Działanie na rzecz osób starszych – integracja środowiska i przeciwdziałanie poczuciu alienacji oraz aktywizacja społeczności lokalnej
• Popularyzacja wiedzy z dziedziny nauki kultury, medycyny wśród członków
• Promocja, popieranie i kultywowanie tradycji
• Tworzenie płaszczyzny wymiany informacji i doświadczeń pomiędzy osobami i instytucjami
• Inicjowanie i utrzymanie więzi koleżeńskich wśród członków Klubu
• Organizowanie grup zainteresowań w tematyce zawodowej, kulturalnej, sportowej
• Inicjowanie i organizowanie pomocy dla członków Klubu wymagających pomocy.

Klub realizuje swoje cele poprzez:

• Organizowanie spotkań, prelekcji, wystaw, koncertów oraz innych imprez
• Współpracuje z osobami i instytucjami o podobnych celach działania
• Występowanie z wnioskami i opiniami do właściwych organów administracji samorządowej
• Inne działania realizujące cele statutowe.

W bieżącym roku członkowie Klubu uczestniczyli w wycieczkach do Szczyrku, Browaru Tychy, Kamienia Śląskiego, Opola, Częstochowy. Uczestniczyli w spektaklach teatralnych i wystawach organizowanych przez MOKiS w Pyskowicach, w prelekcjach prowadzonych przez specjalistów Szpitali Powiatowego w Pyskowicach, Straż Miejską i Policję. Uczestniczyli także w grillu nad Jeziorem Dzierżno oraz innych imprezach z okazji Dnia Kobiet i Dnia Matki.

W sezonie jesienno – zimowym przewidziane są wyjazdy do operetki i teatru.

Spotkania klubu odbywają się w Domu Parafialnym.

Zarówno na szczeblu diecezjalnym jak i parafialnym każdy może pomóc włączając się w prace Caritas poprzez:

• darowizny rzeczowe
• odpisując 1% podatku dochodowego na Caritas Diecezji Gliwickiej
• dokonując wpłaty na konto Caritas parafii Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
• włączając się w prace Caritasu poprzez bycie jego wolontariuszem

Nasz Caritas wspiera działalność parafialnej Świetlicy Spocjoterapeutycznej, wspomaga ludzi potrzebujących poprzez m.in. zakup leków, opału, wydawanie żywności. Caritas codziennie dostarcza do szkoły drożdżówki, które wydawane są dzieciom. W czasie wakacji, ferii zimowych organizuje wycieczki dla dzieci i młodzieży.
W ramach swojej działalności Caritas organizuje zabawy sylwestrowe, prowadzi sprzedaż zniczy, wykonuje stroiki oraz palmy. W ten sposób Caritas pozyskuje środki na swoją działalność.
Każdego kto pragnie zaangażować się w działania i zostać wolontariuszem zapraszamy do współpracy.

Caritas Parafii Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
ul. Oświęcimska 2
Pyskowice
Czwartek (co drugi) od godziny 16.00 – 18.00

Nr konta:
Getin Noble Bank SA
85 1560 1081 2124 2657 3227 0001

Ofiarowana pomoc na pewno wleje ufność w serca ludzi dotkniętych nieszczęściami, doda im otuchy i wiary.